بسم الله الرحمن الرحیم

هر روز در گرمای بعد از ظهر وقتی که حرم خلوت است به آن جا می رود و گوشه ای را  انتخاب می کند که ایوان طلا و گنبد حضرت امیر علیه السلام جلوی رویش باشد. می نشیند و به آن جا خیره می شود و در عالم خودش از تماشای آن ایوان و گنبد نورانی لذت می برد.

می گوید (آیت الله شیخ عبدالکریم کشمیری):

« کعبه من نجف است، قبله من نجف است».

او از آن چه در طی دوران مجاهده و سلوک خود از گدایی بر آن آستان به دست آورده چیزی نمی گوید، اما گشایش کارش همه از ابروی دلبند دوست بوده است.

میگوید:

« هر وقت مشکلی پیدا می کردم به صحن امیرالمؤمنین علیه السلام می رفتم، نادعلی می خواندم و مشکلم حل می شد.»

و چرا چنین نباشد که علی علیه السلام دست گشاده خداست و هیچ گاه دست بسته نمی شود.

شیدا، ص 19 -18