بسم الله الرحمن الرحیم
هر روز در گرمای بعد از ظهر وقتی که حرم خلوت است به آن جا می رود و گوشه ای را انتخاب می کند که ایوان طلا و گنبد حضرت امیر علیه السلام جلوی رویش باشد. می نشیند و به آن جا خیره می شود و در عالم خودش از تماشای آن ایوان و گنبد نورانی لذت می برد.
می گوید (آیت الله شیخ عبدالکریم کشمیری):
« کعبه من نجف است، قبله من نجف است».
او از آن چه در طی دوران مجاهده و سلوک خود از گدایی بر آن آستان به دست آورده چیزی نمی گوید، اما گشایش کارش همه از ابروی دلبند دوست بوده است.
میگوید:
« هر وقت مشکلی پیدا می کردم به صحن امیرالمؤمنین علیه السلام می رفتم، نادعلی می خواندم و مشکلم حل می شد.»
و چرا چنین نباشد که علی علیه السلام دست گشاده خداست و هیچ گاه دست بسته نمی شود.
شیدا، ص 19 -18
کلمات کلیدی :
نجف
.jpg)
